Ergens februari van dit voorbij gevlogen jaar,
kwam 5Jaar thuis met een wiebeltand.
Niet zo uitzonderlijk.
5Jaar oogt als een gemiddelde 7 jaar.
Zoonlief is niet alleen een reuzekind in omvang,
hij is ook een reuzekind in omgang*
(*dat geldt voor de meeste dagen)
Het dilemma moet dan nog komen.
Geeft hij zijn tanden mee aan de tandenfee (zoals zijn vriendinnetje doet)
of
bewaart hij zijn tanden in een potje (zoals zijn neefjes doen)?
effenaf een dilemma, je begrijpt,
dat zijn de dingen die er toe doen
als je 5 jaar bent
(of je er nu uitziet als een 7 jarige of niet)
Kiezen tussen geld en sentiment blijkt moeilijker dan verwacht.
Volgens Mamalief is de hamvraag
"Wil zoonlief graag zijn tandjes bewaren of vindt hij dat maar niets?"
Dat de tandenfee aan populariteit wint
omdat ze met geld gooit, doet Mamalief rillen.
Het dilemma wordt aangepast:
geef je je tanden aan de tandenfee in ruil voor kleingeld
of
bewaar je je tanden in een potje in ruil voor SpriffelsGeld
Onmiddellijk kiest Zoonlief de tweede optie.
Tijdens de zomermaanden volgt er al gauw een tweede tand.
Mamalief besluit een leuk bewaarknuffel te maken.
Zag ooit een leuke tand, ergens,
kan nu 100 000-den voorbeelden vinden van gelijkaardige projecten,
maar weet natuurlijk niet meer waar het origineel gezien te hebben.
Bij het vallen van het blad, beginnen er nog eens 4 tanden te wiebelen.
Ondertussen heeft Bijna6Jaar al 4GroteMensenTanden.
Je leest het goed.
Echt klein kan Mamalief die Zoonlief niet meer noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten